prądu stałego
Encyklopedia PWN
ruch powietrza atmosferycznego względem powierzchni Ziemi;
walki toczone w Europie (zwłaszcza w Niemczech i Francji) XVI–XVII w. na podłożu wyznaniowym pomiędzy zwolennikami wyznań protestanckich a katolikami, przeważnie o charakterze wojen domowych;
m. wojewódzkie (woj. dolnośląskie), pow. grodzki, na równinach Wrocławskiej i Oleśnickiej, nad Odrą i jej dopływami: Oławą, Ślęzą, Bystrzycą i Widawą; siedziba pow. wrocławskiego.
proces trwałego łączenia materiałów topliwych, gł. stopów metali i tworzyw sztucznych, przez podgrzanie brzegów łączonych części do stanu ciastowatego i dociśnięcie wzajemne łączonych przedmiotów w miejscu z.
zgrzewanie przedmiotów metal. prądem elektr. przemiennym lub stałym, wykorzystujące opór elektr. na styku łączonych części do nagrzania metalu do stanu plast.;
